(12 września 1683 roku)
Wojska polsko-austriacko-niemieckie (74 tys. żołnierzy, w tym 27 tysięcy króla Polski Jana III Sobieskiego) pokonały Turków (67 tys. żołnierzy) pod murami oblężonego Wiednia. Wielki wezyr Kara Mustafa rozpoczął oblężenie stolicy Austrii 16 lipca, zaciskając pierścień blokady siłą 138 tys. żołnierzy osmańskich. Garnizon wiedeński liczył 18 tys. żołnierzy austriackich. Po 2 miesiącach wyczerpującego oblężenia stan wojsk w Wiedniu stopniał do 5 tysięcy, a w kolejnym miesiącu armia sułtańska stanęła w odległości strzału muszkietowego od zamku cesarskiego. Wiedeń mogła uratować tylko odsiecz z zewnątrz. I tą przyprowdził polski król. Przedpole po kilku godzinach zacietych walk oczyściła piechota z artylerią i dopiero wtedy nastąpiła przełamująca szarża ponad 20 tysięcy kopii i szabel. Bitwa trwała aż 12 godzin, z tego wielka szarża niecałą godzinę. Resztę czasu pochłonęła kanonada artyleryjska i zmagania mas piechoty. W samej bitwie zginęło 4 tys. żołnierzy sprzymierzonych (plus 3 tysiące w oblężonym mieście, do czego dochodziło 8 tys. pospolitego ruszenia) i 10 tys. Turków. Dodatkowych 14 tysięcy żołnierzy sułtańskich zginęło w czasie samego oblężenia. Klęska ta powstrzymała ostatecznie ekspansję osmańskiej Turcji w Europie.
Zobacz również zwiastun filmu z 2012 roku „Bitwa pod Wiedniem”
