27 sierpnia 479 p.n.e. – największa bitwa II wojny grecko-perskiej pod Platejami. Zmierzyło się w niej około 40 tysięcy Ateńczyków, Spartan i Tebańczyków oraz 70 tys. Persów. Klęska tych ostatnich (stracili według różnych danych od 10 do 50 tysięcy) była równoznaczna z załamaniem się okupacji perskiej w Helladzie.

9 sierpnia 480 p.n.e. – jedna z najsłynniejszych bitew w historii świata, stanowiąca część II inwazji perskiej na Helladę. W marszu na Ateny (które zostały spalone) król Persji Kserkses na czele 50 tys. żołnierzy próbował sforsować wąski wąwóz pod Termopilami (jego szerokość miejscami dochodziła do zaledwie 2 metrów). Dzięki temu 7 tys. hoplitów greckich było w stanie stawiać opór przez 3 dni. Gdy gwardia perska obeszła redutę od tyłu, król Sparty Leonidas odesłał większość wojsk. Odwrót osłonił strażą tylną w sile 300 Spartan, 700 Tespijczyków i 400 Tebańczyków. Obala to mit o 300 Spartan, którzy mieli w pojedynkę bronić Termopil. Według greckiego historyka Herodota zginęło 4 tysiące Greków (w tym król Leonidas) i prawie 20 tysięcy Persów.

2 sierpnia 338 p.n.e. – bitwa pod Cheroneą w Grecji, w której król Macedonii Filip II (30 tys. piechoty i 2 tys. jazdy) rozgromił koalicję ateńsko-tebańską (35 tys. piechoty i 2 tys. jazdy). Straty wyniosły – 4 tys. Macedończyków oraz 13 tys. Ateńczyków i Tebańczyków. Data bitwy jest symbolicznym końcem niepodległej Grecji.

2 sierpnia 216 p.n.e. – największa klęska militarna w historii Rzymu. W bitwie pod Kannami w Italii (II wojna punicka) kartagiński strateg Hannibal (50 tys. zbrojnych, w tym 10 tys. jazdy) rozgromił cztery połączone armie rzymskie (niemal 90 tys. żołnierzy). Zginęło prawie 60 tys. Rzymian, a kolejnych 10 tysięcy dostało się do niewoli. Cena takiego zwycięstwa nie była wysoka – poległo niecałe 8 tys. Kartagińczyków. Mimo takiego pogromu, Rzym kontynuował wojnę aż do zwycięskiego zakończenia 15 lat później.

2 sierpnia 47 p.n.e. – bitwa Juliusza Cezara (10 tys. żołnierzy) z 20-tysięczną armią króla Pontu Farnakesa II pod Zelą w Azji Mniejszej. Batalia zakończyła się pogromem większości armii pontyjskiej, zaś całą zaledwie 5-dniową kampanię wojenną, Juliusz Cezar skwitował słowami „veni, vidi, vici”, czyli „przybyłem, zobaczyłem, zwyciężyłem”.

9 sierpnia 47 p.n.e. – rozstrzygajaca bitwa wojny domowej w Republice Rzymskiej między Juliuszem Cezarem i Gnejuszem Pompejuszem. Pod Farsalos w Grecji spotkało się 23 tys. cezarian i 41 tys. pompejan. Bitwa zakończyła się pogromem wojsk Pompejusza, które straciły 6 tys. zabitych, a 24 tysiące dostało się do niewoli. Większość z nich zaciągnęło się później do legionów Cezara.

9 sierpnia 378 – jedna z największych klęsk poniesionych przez armię rzymską. Doszło do niej pod Adrianopolem (ob. Turcja). Wojska cesarza Flawiusza Walensa (ok. 30 tys. Rzymian) zostały wybite w 2/3 przez 25 tys. germańskich Gotów, częściowo zamkniętych w warownym taborze. Punktem zwrotnym było uderzenie od tyłu przez kilka tysięcy jazdy gockiej. Unieruchomione frontalnym natarciem ciężkie legiony rzymskie nie mogły się już odwrócić. Zginęło ok. 20 tys. Rzymian, w tym sam cesarz oraz około 10 tys. barbarzyńców.

23 sierpnia 476 – obalenie ostatniego cesarza Rzymu Romulusa Augustulusa przez dowódcę germańskich wojsk najemnych Odoakra, który przyjął tytuł królewski. Wojska wierne cesarzowi poniosły klęskę w bitwie pod Ticinum (ob. Pawia). Był to koniec Cesarstwa Rzymskiego na Zachodzie.

20 sierpnia 636 – jedna z największych klęsk militarnych Bizancjum w wojnie z imperium arabskim, nad rzeką Jarmuk w Syrii. Zagląda niemal całej 50-tysięcznej armii bizantyjskiej w bitwie z 40-tysięczną armią muzułmańską. Według relacji świadka: „Cała armia cesarska po prostu przestała istnieć. Nie było żadnego odwrotu, żadnych walk tylnej straży ani śladu ocalałych. Po prostu nie pozostało nic”. Była to ostatnia bitwa z użyciem ciężkozbrojnej piechoty legionowej. Arabów zginęło tylko 7 tysięcy.

15 sierpnia 718 – zakończyło się trwające dokładnie 12 miesięcy oblężenie Konstantynopola przez 200-tysięczną armię arabską. Stolicy broniło ponad 30 tysięcy Bizantyjczyków, dodatkowo w dywersję poza murami miasta było zaangażowanych 50 tysięcy najemnych Bułgarów. Klęska wojsk muzułmańskich, których straty w okresie całej kampanii oszacowano na 130 tysięcy, była równoznaczna z załamaniem się ekspansji islamu na Europę od wschodu.

10 sierpnia 843 – historyczny traktat z Verdun, zawarty między wnukami Karola Wielkiego: Karolem Łysym, Ludwikiem Niemieckim i Lotarem. Trwałą pozostałością traktatu było wykształcenie się Francji i Niemiec. Karolingowie rządzili w nich do X wieku. Potem władzę przejęły dynastie narodowe – Kapetyngowie we Francji i Ludolfingowie w Niemczech.

10 sierpnia 955 – jedna z najważniejszych bitew średniowiecznej Europy, która powstrzymała najazdy koczowniczych Madziarów (Węgrów). Trzydniowe zmagania na tzw. Lechowym Polu w dzisiejszych Niemczech. Król Niemiec Otton I na czele 10 tys. zbrojnego rycerstwa rozbił około 50-tysięczną ordę, która powracała z najazdu. Zginęło ok. 30 tys. Węgrów (król niemiecki zakazał brania ich w niewolę) i 3 tys. Niemców.

26 sierpnia 1071 – początek upadku potęgi Cesarstwa Bizantyjskiego w wyniku klęski w bitwie pod Manzikertem w Armenii. W konfrontacji z 30 tys. Turków Seldżuckich, rozbiciu uległa cała 40-tysięczna armia bizantyjska, która straciła 8 tys. zabitych, 4 tysiące w niewoli (w tym sam cesarz Roman IV), a 20 tysięcy zdezerterowało lub uległo rozproszeniu po przegranej bitwie. Azja Mniejsza dostała się pod panowanie tureckie.

26 sierpnia 1346 – słynna klęska rycerstwa francuskiego (25 tysięcy zbrojnych) w bitwie z wojskami angielskimi (15 tysięcy) pod Crécy w czasie wojny stuletniej. Dzięki umiejętnemu użyciu angielskiej piechoty łuczniczej, szarże chorągwii francuskich załamały się, kosztem niemal 4 tysięcy zabitych, w tym 1,5 tysiąca rycerzy oraz 6 tysięcy rannych. 

14 sierpnia 1385 – podpisanie aktu unii personalnej w Krewie (ob. Białoruś) między Królestwem Polskim a Wielkim Księstwem Litewskim.

6 sierpnia 1409 – Wielki Mistrz Zakonu Krzyżackiego Ulryk von Jungingen wysłał z Malborka akt wypowiedzenia wojny Polsce. Król Władysław Jagięłło odebrał pismo 14 sierpnia. To był początek tzw. Wielkiej Wojny z Zakonem Krzyżackim. 

29 sierpnia 1526 – jedna z największych klęsk wojsk chrześcijańskich w bitwie z armią turecką i upadek niepodległych Węgier. Pod Mohaczem 70 tys. Turków sułtana Sulejmana II rozbiło doszczętnie 40-tysięczną armię króla Węgier Ludwika II Jagiellończyka, który poległ. Zginęło lub zostało rannych prawie 18 tys. żołnierzy węgierskich i tylko 5 tysięcy tureckich.

23/24 sierpnia 1572 – Noc św. Bartłomieja w Paryżu, rzeź hugenotów (wyznawcy kalwinizmu) i początek wojen religijnych we Francji trwających 26 lat. Masakra paryska pochłonęła ponad 5 tys. ofiar.

24 sierpnia 1655 – początek Potopu Szwedzkiego w Polsce: pod Koninem doszło do połączenia dwóch armii szwedzkich –  pierwszej, która po rozkazem feldmarszałka Arvida Wittenberga (14 tys. żołnierzy) wkroczyła 21 lipca z Pomorza Zachodniego do Wielkopolski oraz drugiej, pod rozkazami samego króla Karola X Gustawa (13 tys. żołnierzy), która przekroczyła granicę polską pod Tucznem 14 sierpnia. W dniu 25 sierpnia król szwedzki z 25 tysiącami żołnierzy ruszył z Konina na Koło, gdzie sforsował Wartę, po czym 31 sierpnia wznowił marsz na Warszawę. 

14 sierpnia 1672 – najazd turecki na Rzeczpospolitą i oblężenie twierdzy w Kamieńcu Podolskim. Blokada trwała tylko 2 tygodnie. Forteca była zaniedbana i nieprzygotowana. Stacjonowało w niej tylko1,5 tys. żołnierzy polskich,  co stanowiło zaledwie 1/7 przewidywanego stanu. Sułtan zamknął twierdzę pierścieniem ponad 50 tys. żołnierzy tureckich. Turecka artyleria (120 armat) bombardowała fortecę z dużą intensywnością – spadało na nią dziennie 600 kul armatnich. 27 sierpnia Kamieniec Podolski skapitulowała. Pozostawał pod turecką okupacją przez 27 lat.

25 sierpnia 1758 – jedna z najbardziej krwawych bitew wojny siedmioletniej pod Sarbinowem (niem. Zorndorf), po której król Prus Fryderyk II powiedział: „Rosjan nie wystarczy zabić, trzeba ich jeszcze przewrócić”. Pokazuje to siłę rosyjskiego oporu, z którym władca pruski spotkał się pierwszy raz w życiu. Z 36 tys. Prusaków zginęło i zostało rannych aż 13 tysięcy. U Rosjan była podobna proporcja – z 44 tysięcy ubyło prawie 19 tysięcy. Batalia pozostała nierozstrzygnięta.

12 sierpnia 1759 – wojna siedmioletnia i największa klęska króla Prus Fryderyka II pod Kunowicami. 48 tys. Prusaków z 200 armatami uległo przewadze 41 tys. Rosjan i 18 tys. Austriaków z 250 armatami. Zginęło lub zostało rannych 19 tys. żołnierzy pruskich i 15 tysięcy koalicji. Aż 26 tys. Prusaków uległo rozproszeniu po przegranej bitwie. Przepadło170 armat. Do Berlina dotarły tylko 3-tysięczne niedobitki. Dzięki opieszałości koalicji i energii króla pruskiego, zaledwie 4 dni po pogromie, Fryderyk II miał pod bronią już 32 tysiące żołnierzy z 50 armatami.

15 sierpnia 1769 – w miejscowości Ajaccio na Korsyce urodził się Napoleon Bonaparte. W latach 1793-1795 generał brygady, w latach 1796-1799 generał dywizji, w latach 1799-1804 Pierwszy Konsul Republiki Francuskiej, w latach 1804-1815 Cesarz Francuzów. W latach 1805-1814 był królem Włoch, a w latach 1806-1813 protektorem Związku Reńskiego, tym samym też Księstwa Warszawskiego. Urodził się jako Napoleone di Buonaparte, w szlacheckiej rodzinie pochodzenia włoskiego. Zmiana pisowni nazwiska na francuską formę „Napoleon Bonaparte” nastąpiła po 9 marca 1796 roku, po ślubie z Józefiną de Beauharnais. Napoleon był autorem wielu trafnych sentencji, jak choćby: „Tylko ten nie popełnia błędów, kto nic nie robi.” lub „Armia baranów, której przewodzi lew jest lepsza niż armia lwów prowadzona przez barana.”

5 sierpnia 1772 – podpisanie konwencji w Petersburgu między rządami Rosji, Prus i Austrii dotyczącej ustalenia granic I rozbioru Polski. Rzeczpospolita straciła wtedy 211 tys. km kwadratowych oraz 4,5 mln obywateli.

14 sierpnia 1791 – początek rewolucji haitańskiej na Karaibach. Do buntu przeciwko francuskiej dominacji doszło na San Domingo. Walki o niepodległość wyspy trwały ponad 12 lat. Wysiłek wojenny powstania dochodził do 55 tys. żołnierzy regularnych i ponad 100 tys. nieregularnych ochotników. Francuski korpus interwencyjny dochodził do 60 tys. żołnierzy, w tym ponad 5 tys. żołnierzy polskich. Ciężkie walki w dżungli, epidemia malarii, zabójczy klimat spowodowały ewakuację niedobitków wojsk francuskich. Straty były bardzo ciężkie – 57 tys. zabitych, w tym 20 tysięcy z powodu chorób. Na wyspie dochodziło do aktów ludobójstwa szacowanego na 150 tys. ofiar. 1 stycznia 1804 roku Haiti ogłosiło niepodległość.

22 sierpnia 1794 – początek insurekcji kościuszkowskiej w Wielkopolsce. W Koninie stacjonował wtedy garnizon pruski porucznika von Prittwitza. Trzy dni później dołączyły dodatkowo oddziały porucznika Milkaua, który objął naczelne dowództwo. Z uwagi na napiętą sytuację w regionie, garnizon pruski. wycofał się z miasta 28 sierpnia.

5 sierpnia 1796 – jedna z największych bitew I kampanii włoskiej Bonapartego, pod Castiglione. 30 tys. Francuzów po 10h zaciętych walk rozbiło 25 tys. Austriaków. Armia habsburska została doszczętnie zniesiona – 6 tys. zabitych i rannych, 12 tysięcy w niewoli (72% całości sił) i 70 armat.

1 sierpnia 1798 – bitwa morska w Zatoce Abukir w Egipcie. Eskadra angielska (13 liniowców) napadła i rozbiła stojącą na kotwicy eskadrę francuską o tej samej sile. Brak możliwości ruchu doprowadził do klęski Francuzów, którzy stracili 11 z 13 liniowców. Anglicy nie stracili żadnego, ale wszystkie ich liniowce były w różnym stopniu uszkodzone. Bitwa ta odcięła armię francuską Bonapartego w Egipcie od Europy.

2 sierpnia 1802 – na mocy plebiscytu we Francji, pierwszy konsul Republiki Napoleon Bonaparte został ogłoszony konsulem dożywotnim. Formalnie urząd konsula sprawował Bonaparte od zamachu stanu z 9 za 10 listopada 1799 roku do koronacji cesarskiej z 2 grudnia 1804 roku.

16 sierpnia 1812 – inwazja Napoleona na Rosję i trzydniowa bitwa pod Smoleńskiem. Chociaż Bonaparte posiadał aż 175 tys. żołnierzy, zaś Rosjanie ponad 130 tysięcy, nie doszło do bitwy rozstrzygajacej losy tej kampanii. W bezpośrednią batalię o Smoleńsk zaangażowanych było ok. 45 tys. żołnierzy napoleońskich i 35 tysięcy rosyjskich. Gdy upadek miasta był pewny, wojska rosyjskie przerwały opór i rozpoczęły odwrót. Na pobojowisku pozostało 11 tys. Rosjan i 9 tys. Francuzów. 19 sierpnia doszło do nierozstrzygnietej również dogrywki pod Walutyną Górą, która kosztowała po 7 tys. żołnierzy.

23 sierpnia 1813 – bitwa pod Grossbeeren i nieudana próba armii napoleońskiej (marszałek Nicolas Oudinot – uczestniczyło 27 tys. żołnierzy saskich i francuskich) zajęcia Berlina. Stolicę Prus obroniła tzw. Armia Północna szwedzkiego następcy tronu (38 tys. Prusaków). Straty – 4,5 tys. Francuzów i 2 tys. Prusaków.

26 sierpnia 1813 – bitwa nad rzeką Kaczawą na Dolnym Śląsku między 75-tysięczną armią napoleońską marszałka Etienne’a Macdonalda, a 95 tysiącami Prusaków i Rosjan. Jedną z przyczyn klęski wojsk francuskich była wielka burza i ulewny deszcz, który zamoczył proch, ograniczając użycie broni palnej. W wyniku odwrotu do Bolesławca, marsz. Macdonald pozostawił za sobą niemal 15 tys. żołnierzy, w większości w niewoli. Sprzymierzeni stracili 8 tysięcy.

26 sierpnia 1813 – dwudniowa bitwa pod Dreznem i zwycięstwo Napoleona (135 tys. żołnierzy) nad wojskami koalicji (180 tys. Austriaków, Rosjan i Prusaków). Ta  druga straciła prawie 27 tysięcy żołnierzy,  podczas gdy Francuzi niespełna 8 tysięcy. Niestety, zwycięstwo cesarza zostało zaprzepaszczone przez przegrane bitwy jego marszałków, jak Kulm, Grossbeeren i Kaczawę.

30 sierpnia 1813 – bitwa pod Kulm na pograniczu czesko-niemieckim,  gdzie rozbiciu uległa część wojsk francuskich gen. Dominiqua Vandamme’a (32 tys. żołnierzy), odcięta i okrążona przez 54 tysiące żołnierzy koalicji. Zginęło i zostało rannych 6 tys. Francuzów, zaś 7 tysięcy dostało się do niewoli. Koszt zwycięstwa dla sprzymierzonych nie był niski – dochodził do 11 tysięcy żołnierzy. Uratowała się tylko połowa wojsk napoleońskich.

9 sierpnia 1849 – jedna z największych bitew Wiosny Ludów na Węgrzech. Wojska węgierskie gen. Józefa Bema (55 tys. żołnierzy i 120 armat) zostały rozbite przez 90 tys. Austriaków z 350 armatami pod Temeszwarem w Rumunii. Straty były poważne – 10 tys. Węgrów i 112 armat. Austriaków padło niespełna 5 tysięcy. Był to punkt zwrotny, który doprowadził do upadku rewolucji węgierskiej.

24 sierpnia 1863 – jedna z największych bitew i klęsk wojsk polskich w czasie Powstania Styczniowego pod Fajsławicami. Z 1,5 tysiąca żołnierzy powstańczych ocalało tylko 1/3. Straty Rosjan (2,5 tys. żołnierzy) były symboliczne – kilkunastu zabitych i 40 rannych.

6 sierpnia 1870 – w czasie wojny Prus z Francją cesarza Napoleona III zostały stoczone równocześnie dwie krwawe bitwy – pod Wörth (50 tys. Francuzów i 90 tys. Prusaków) i Spicheren (po 40 tys. żołnierzy). Obie zakończyły się porażkami Francuzów, którzy stracili odpowiednio 20 tysięcy i 5 tys. żołnierzy. Straty Prusaków były nieco mniejsze (11 tysięcy i 5 tys. zabitych i rannych).

18 sierpnia 1870 – krwawe bitwy francusko – pruskie pod Gravelotte i Saint – Privat. Prusacy mieli prawie 190 tys. żołnierzy, zaś Francuzi – 113 tysięcy. Obie strony użyły ponad 1,2 tys. środków artyleryjskich. Choć wojska francuskie przegrały bitwę i w efekcie wojnę (straty wynosiły 12 tysięcy), ale wygrani Prusacy drogo okupili swoje zwycięstwo: ponad 20 tysięcy ofiar.

1 sierpnia 1914 – wypowiedzenie wojny Rosji przez Niemcy i oficjalny początek I wojny światowej. W wyniku działań wojennych trwających ponad 4 lata śmierć poniosło od 9 do 11 mln żołnierzy oraz 6 do 13 mln ludności cywilnej (według różnych danych).

20 sierpnia 1914 – I wojna światowa i inwazja rosyjska na Prusy Wschodnie: nierozstrzygnięta bitwa pod Gąbinem między niemiecką 8. Armią (148 tys. żołnierzy) a rosyjską 1. Armią (192 tys. żołnierzy). Obie strony poniosły dotkliwe straty (Niemcy – 15 tysięcy, a Rosjanie – 19 tysięcy), jednak ostatecznie to wojska niemieckie rozpoczęły odwrót ku linii Wisły.

26 sierpnia 1914 – pięciodniowa bitwa pod Tannenbergiem w Prusach Wschodnich, która powstrzymała inwazję rosyjską na Niemcy. Zaangażowane siły były imponujące – 150 tys. Niemców i 230 tys. Rosjan. Błędy tych ostatnich doprowadziły ich do katastrofy – 78 tysięcy zabitych i rannych, a 92 tysiące w niewoli. Niemcy stracili niecałe 14 tys. żołnierzy.

23 sierpnia 1914 – trwająca 3 dni bitwa między austriacką 1. Armią (228 tys. żołnierzy), a rosyjską 4. Armią (109 tys. żołnierzy) pod Kraśnikiem w Galicji. Było to pierwsze zwycięstwo oręża austriackiego w I wojnie światowej. Straty były dotkliwe – 15 tysięcy po stronie Austriaków i 25 tysięcy Rosjan.

8 sierpnia 1918 – ostateczne przełamanie frontu niemieckiego na Zachodzie, co doprowadziło 3 miesiące później do rozejmu w Compiegne. W bitwę pod Amiens (trwającą do 13 sierpnia) Ententa zaangażowała 400 tys. żołnierzy  oraz 532 czołgi. Niemcy próbowali stawić opór siłą tylko 190 tys. żołnierzy bez broni pancernej. To był koniec wojny pozycyjnej. 8 sierpnia nazwany został „czarnym dniem” armii niemieckiej. Straty nie były małe dla żadnej ze stron – 44 tysiące po stronie Ententy i 75 tys. Niemców. 

16 sierpnia 1919 – trwające do 24 sierpnia I powstanie śląskie, które zakończyło się klęską. Polska Organizacja Wojskowa Górnego Śląska zaangażowała ok. 23 tys. członków, jednak siły te były rozproszone, a ich ruchy nieskoordynowane. W dodatku trwająca wojna z Rosją bolszewicką uniemożliwiła pomoc rządu dla powstania. Niemcy skoncentrowali ok. 35 tys. żołnierzy wojsk granicznych tzw. Grenzschutzu. W następnym roku, w nocy z 19 na 20 sierpnia rozpoczęło się II powstanie śląskie, które po 5 dniach walk zakończyło się powodzeniem, czyli usunięciem z obszaru plebiscytowego niemieckich organów bezpieczeństwa.

13 sierpnia 1920 – początek dwutygodniowej bitwy warszawskiej, stanowiącej punkt zwrotny wojny polsko-bolszewickiej. Józef Piłsudski skoncentrował na kierunku stołecznym prawie 123 tys. żołnierzy i pół tysiąca artylerii. Armia Czerwona Michaiła Tuchaczewskiego liczyła 140 tys. żołnierzy i 600 środków artyleryjskich. Przesilenie nastąpiło 16 sierpnia kontrofensywą znad Wieprza. Przegrani bolszewicy stracili 25 tys. zabitych, 30 tys. rannych oraz 65 tysięcy w niewoli. Wojsko Polskie straciło również nie mało – 26 tys. poległych i rannych oraz 10 tysięcy w rosyjskiej niewoli.

2 sierpnia 1934 – przyjęcie tytułu „Führer” przez Adolfa Hitlera w III Rzeszy. Po śmierci ostatniego prezydenta Republiki Weimarskiej Paula von Hindenburga, Hitler został głową państwa, szefem rządu i NSDAP oraz zwierzchnikiem sił zbrojnych. Tytuł symbolizował absolutną władzę nad państwem i jego obywatelami.

30 sierpnia 1939 – dekret prezydenta II RP Ignacego Mościckiego o mobilizacji powszechnej w Polsce. Tego samego dnia trzy polskie niszczyciele („Błyskawica”, „Grom” i „Burza”) odebrały rozkazy przepłynięcia do Anglii (operacja „Pekin”). Dzień później doszło do tzw. prowokacji gliwickiej, która stała się dla III Rzeszy pretekstem do agresji na Polskę.

8 sierpnia 1941 – początek dwumiesięcznego oblężenia Odessy na Krymie. Wojska niemiecko-rumuńskie posiadały ok. 160 tys. żołnierzy. W sumie do 16 pażdziernika przez korpus oblężniczy przewinęło się ponad 340 tysięcy. Rosjanie bronili twierdzy początkowo 34 tys. żołnierzy, by dojść w sumie do 120 tysięcy. Upadek Odessy kosztował Armię Czerwoną niemal 70 tys. żołnierzy, w tym 30 tys. zabitych. Zwycięstwo było dla państw „Osi” bardzo kosztowne – prawie 100 tys. żołnierzy, w tym 30 tysięcy poległych.

8 sierpnia 1941 – zakończyła się trwająca od 15 lipca bitwa pod Humaniem, jedna z wielu bitew okrążających operacji „Barbarossa”. Odcięte zostały i rozbite doszczętnie radziecka 6. i 12. Armia. Z 300 tys. czerwonoarmistów, 100 tysięcy zginęło lub zostało rannych, a drugie tyle poszło w niewolę. Straty niemieckie były dużo mniejsze – z 400 tys. żołnierzy,  ubyło tylko 20 tysięcy.

30 sierpnia 1941 – pierwsze zwycięstwo Armii Czerwonej w czasie operacji „Barbarossa”. W ramach tzw. bitwy o Smoleńsk, Rosjanie (100 tys. żołnierzy i 800 czołgów) przeprowadzili potężne natarcie pod Jelnią. Po trwających 10 dni ciężkich walkach 70 tys. Niemców, po stracie prawie 23 tys. żołnierzy, zostało zmuszonych do odwrotu z tzw. występu smoleńskiego. Cena była dla Armii Czerwonej wysoka – 32 tys. straconych żołnierzy.

23 sierpnia 1942 – początek ponad 5-miesięcznej bitwy pod Stalingradem, będącej punktem zwrotnym II wojny światowej na Wschodzie. Państwa „Osi” zaangażowały w sumie ponad 1  mln żołnierzy, w tym 400 tys. Niemców, 220 tys. Włochów, 200 tys. Węgrów, 150 tys. Rumunów i 40 tys. rosyjskich ochotników. Armia Czerwona liczyła ponad 1,1 mln żołnierzy. Straty do 2 lutego 1943 roku były bardzo ciężkie po obu stronach: 400 tys. Niemców, 114 tys. Włochów, 160 tys. Rumunów, 143 tys. Węgrów i 52 tys. ochotników rosyjskich, natomiast straty Armii Czerwonej dochodziły 480 tysięcy zabitych i 650 tysięcy rannych.

24 sierpnia 1943 – po klęsce Hitlera pod Kurskiem, Armia Czerwona (2,6 mln żołnierzy) rozpoczęła ofensywę jesienną pod nazwą Bitwy o Dniepr. 1,2 mln żołnierzy niemieckich i rumuńskich stawiało opór na froncie o szerokości 1500 km do 23 grudnia 1943 roku. Nie udało się im zatrzymać radzieckiej nawałnicy. Straty stron szły w setki tysięcy zabitych i rannych: Rosjanie – 420 tysięcy, Niemcy – 372 tysiące i Rumunia – 100 tysięcy żołnierzy.

1 sierpnia 1944 – początek Powstania Warszawskiego. Było to największe powstanie zbrojne w mieście w okresie II wojny światowej.  Ciężkie walki uliczne trwały ponad 2 miesiące (63 dni). Armia Krajowa zaangażowała w sumie od 20 tysięcy do 49 tys. żołnierzy, z których 15 tys. zginęło. Po stronie niemieckiej powstanie w Warszawie tłumiło od 19 do 25 tys. żołnierzy we wstępnym okresie i niemal 50 tysięcy pod koniec insurekcji. Poległo prawie 17 tys. żołnierzy niemieckich. Walki uliczne i ludobójstwo doprowadziło do śmierci ponad 150 tys. cywilów.

12 sierpnia 1944 – trwająca do 21 sierpnia kluczowa dla kampanii w Normandii bitwa pod Falaise. W trwające prawie 2 tygodnie ciężkie walki zaangażowanych było około 350 tys. żołnierzy alianckich i 150 tysięcy niemieckich. Klęska Wehrmachtu oznaczała nie tylko załamanie się frontu zachodniego i upadek Paryża 25 sierpnia, ale odwrót reszty wojsk niemieckich z Francji 30 sierpnia. Sama bitwa kosztowała Aliantów ponad 6 tys. zabitych i rannych. Niemcy stracili dwa razy tyle. Dodatkowo 50 tysięcy dostało się do niewoli.

6 sierpnia 1945 – zrzucenie amerykańskiej bomby atomowej na japońskie miasto Hiroszima. W wyniku eksplozji 15 kiloton trotylu, bomba uranowa zabiła w chwili uderzenia od 60 do 100 tys. osób, zaś w wyniku choroby popromiennej zmarło dodatkowo 65 tysięcy. 9 sierpnia bomba plutonowa (21 kiloton) eksplodowała nad Nagasaki, zabijając na miejscu 40 do 70 tys. osób.

31 sierpnia 1980 – podpisanie tzw. postulatów sierpniowych (21 postulatów) w Stoczni Gdańskiej przez Lecha Wałęsę oraz wicepremiera Mieczysława Nagielskiego. Na mocy porozumienia 17 września 1980 roku powstało NSZZ „Solidarność”, którego przewodniczącym został Lech Wałęsa. 

20 sierpnia 1988 – koniec 8-letniej wojny iracko-irańskiej. Straty Iranu wyniosły 730 tysięcy zabitych i 1,2 mln rannych. Za granicę wyemigrowało 2 mln mieszkańców. W niewoli irackiej przebywało prawie 50 tys. żołnierzy irańskich. W wyniku użycia przez Irak broni chemicznej ucierpiało 100 tys. Irańczyków. Straty Iraku były następujące – 450 tys. zabitych i 700 tys. rannych. Z kraju uciekło kolejnych 400 tysięcy Irakijczyków. Do niewoli irańskiej dostało się 70 tys. żołnierzy irackich.

2 sierpnia 1990 – agresja dyktatora Iraku Saddama Husejna na Kuwejt i początek I wojny w Zatoce Perskiej. 20 tys. żołnierzy kuwejckich przez 72h próbowało powstrzymać marsz prawie 100 tys. Irakijczyków. Stolica padła po 3h inwazji. Kuwejt dostał się pod iracką okupację, a następnie został wcielony do Iraku jako jego nowa prowincja.

31 sierpnia 1990 – podpisanie w Berlinie przez rządy RFN i NRD traktatu o zjednoczeniu Niemiec. Układ zaczął obowiązywać z 3 października 1990 roku.